OPENOPEN - International Exhibition of Sculptures and Installations takes form as a dynamic system of interactivity and relation among different cultural paths by presenting a series of sculptures outdoors in the Venice Lido during the Film Festival, so as to materialise the encounter between two worlds of immediate and "public" communication: contemporary visual art and cinema. The structure of the event has immediately been conceived in an international and emblematic way: one artist, one country. The name aims at highlighting the need for a kind of expression opened not only to the artistic environments of those countries, like Europe and the United States, that traditionally operate in the international art system. Such a need also wants to give space to other nations and contexts that are presently struggling to have a more relevant role in the artistic panorama and to give proof of their creativity. This is the reason for many critics from different countries to be there supporting their artists, whose works will be exposed throughout the Lido of Venice alleys and inside the most representative Hotels, such as Hungaria Palace, Des Bains and The Westin Excelsior. Nowadays the importance of the language of sculptures is experiencing constant growth, as well as new expressive vitality thanks to the power of new operative dimension because the space and time expanse allow its language to become even more expressive.
OPEN is held in collaboration with the Cultural Councillor's Office of the Venice Municipality and is patronised by the Ministry of Foreign Affairs and Cultural Affairs, in agreement with the support of Ministries and Embassies of the Foreign Countries, the Regione Veneto, the Provincia di Venezia and the Venice Municipality. Since 2007, OPEN has also been awarded the Silver Plate of the President of the Republic. OPEN has in past years included majors works of prestigious artists, such as Marisa Merz, Niki de Saint‐Phalle, Bernar Venet, Mimmo Rotella, Yoko Ono, Ju Ming, Magdalena Abakanowicz, Cesar, Arman, Beverly Pepper, Erik Dietman, Emilio Vedova, Jean‐Pierre Raynaud, Carl Andre, Keith Haring, Fabrizio Plessi, Julian Schnabel, Dennis Hopper, Feng Mengbo, Chen Zhen, Luigi Ontani, Ben Vautier, Max Neuhaus and Richard Long. In the course of the previous editions, the list of exhibiting artists grew to include participants from Albania, Bolivia, Bulgaria, Canada, Colombia, Indonesia, Israel, Korea, Latvia, Philippines, Romania, South Africa, Tunisia, Turkey, Morocco, Iran and Russia. The event is particularly involved with Asiatic countries, so that participating artists increased year after year. After Taiwan, Japan, Korea, China, Singapore and Hong Kong joined in. LAYERS IIAristotelis Deligiannidis’s painting gestures seem to abut on the tradition of Abstract Expressionism, even from afar. However, his painterly expression, using strong gestures, also refers to figuration libre, as well as graffiti. On transparent or non-transparent under layer, with feverish laborious gestures, the artist repeats a process of imprinting his mark, similar to a game of free drawing patterns or to a mechanism using energy towards the conquest and organization of space. Using sharp or curved graphics, narrative and abstract at the same time, he focuses the look (his, ours) to rhythms. This is an artistic practice that feverishly admits the ongoing need for expanding the creative process, at the same time enouncing –through infinite repetition– an ironic challenge against the never definitely complete or final character of the work of art. The result appears shapeless, non-figurative, a mapping of landscapes of the mind, that develops a labyrinth-like script which “represents” the non-visible.
A painting of action. A painting action. A swiftly executed activity. A bodily achievement. But also, a dispersion, a continuous zigzag of maneuvers and reciprocations that bring forward an ethic and aesthetic attitude towards the permanent and the ephemeral, remembrance and oblivion, affirmation to life and the compelling need to find an instructions manual to go with it. Thalea Stefanidou Art Historian, Curator Installation shotsPress Conference at the Excelsior Hotel and More...Catalogue43,5 X 41,5 cm, full colour, 150 pages (Aristotelis Deligannidis, pages 56-57)
|
Το OPEN διοργανώνεται φέτος για 12η φορά και πραγματοποιείται στο Λίντο της Βενετίας, παράλληλα με το διάσημο Φεστιβάλ Κινηματογράφου και με την Μπιενάλε της Βενετίας. Οι ανοιχτοί χώροι του νησιού γίνονται μια διεθνής πλατφόρμα ανταλλαγών και διαλόγου, μέσω των οποίων δίνεται η ευκαιρία επαναπροσδιορισμού της σύγχρονης τέχνης με τις συναντήσεις καλλιτεχνών, επιμελητών και φορέων. Η έκθεση έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα το έργο σημαντικότατων διεθνών επιμελητών και καλλιτεχνών, όπως των Lois Weinberger, Louise Bourgeois, Niki De Saint Phalle, Richard Long, Marc Quinn, Marisa Merz, Sandro Chia, Yoko Ono, Keith Haring και Pierre Restany, Achille Bonito Oliva, Lòrand Hegyi, Beral Madra, Alanna Heiss. Η Ελλάδα είχε ως τώρα μια σειρά από συμμετοχές με επιμελήτριες την Έφη Στρούζα και την Λίνα Τσίκουτα και καλλιτέχνες τους: Κώστα Βαρώτσο, Δανάη Στράτου, Κατερίνα Αποστολίδου, Αιμιλία Παπαφιλίπου, Άγγελο Σκούρτη.
Ο Αριστοτέλης Δεληγιαννίδης κλήθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα από τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του OPEN Paolo de Grandis, μετά από πρόταση του Έλληνα Επιτρόπου, Χρήστου Σαββίδη (Διευθυντή της ArtBOX.gr | creative arts management). Η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια Θάλεια Στεφανίδου, που ανέλαβε τη συμμετοχή του Αριστοτέλη Δεληγιαννίδη, σημειώνει: « Ο Αριστοτέλης είναι ένας νέος καλλιτέχνης με δυναμική χειρονομιακή εκφραστική που παραπέμπει τόσο στη figuration libre όσο και στα graffiti. Οικειοποιούμενος ένα αδιαφανές ή διαφανές υπόστρωμα, σε ένα παιχνίδι από ίχνη, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει στιγμιαίες εντυπώσεις, συναισθήματα, βιώματα, σκέψεις, ελπίδες, όλα στην πιο αφηρημένη τους μορφή.» Το έργο του Αριστοτέλη παρουσιάζεται στο πλέον προβεβλημένο σημείο στο κέντρο του Λίντο, απέναντι από το ιστορικό ξενοδοχείο Hotel des Bains, γνωστό από την ταινία «Θάνατος στη Βενετία». Ο Αριστοτέλης Δεληγιαννίδης σε κείμενό του αναφέρει: “Η τέχνη μου είναι η εξομολόγηση της ψυχής μου γιατί εκφράζω αυτά που δεν μπορώ να πω στους ανθρώπους. Οι μαρκαδόροι μέσα στα χέρια μου είναι το μέσο που γίνεται αυτό – τους κρατώ σφιχτά και ζω τη δική μου αλήθεια μέσα από τις γραμμές που αφήνω.” |
