ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ
“Προπαντός μη σου φύγει η όρεξη να περπατάς : εγώ περπατώ κάθε μέρα κερδίζοντας την ευδιαθεσία μου και περπατώντας απαλλάσσομαι από την κάθε αρρώστια. Περπατώντας έφθασα στις καλύτερές μου σκέψεις και δεν ξέρω καμιά σκέψη να είναι τόσο βαριά που να μην μπορείς να φύγεις απ’ αυτήν περπατώντας... ...Αν αρνείται κάποιος πως η υγεία βρίσκεται στην κίνηση, τότε περπατάω και φεύγω κι απομακρύνομαι από όλες τις αρρωστημένες αντιρρήσεις. Κι όταν έτσι εξακολουθείς να περπατάς, πηγαίνουν τότε καλά τα πράγματα.” απόσπασμα από την επιστολή αρ. 150 (1847) του Søren Kierkegaard.
Για κάποιους το περπάτημα είναι ένας περισπασμός από την εργασία. Για τον Αριστοτέλη Δεληγιαννίδη είναι προϋπόθεση του έργου του, παρόμοια με μια πραγματοποίηση καθήκοντος. Λειτουργεί σαν προπαρασκευή, ίσως ακόμη και σαν προσευχητική προετοιμασία για να ζωγραφίσει. Είναι η μόνιμη και σταθερή συντροφιά της εικαστικής του γραφής. Είναι αυτό που επικουρεί στην επιλογή των χρωμάτων και στους τρόπους ροής τους, στην κατανομή ή διάχυση του φωτός, στην επινόηση σχημάτων, στους τρόπους επικάλυψης ή ανάδειξης του κάθε ίχνους, είναι αυτό που δίνει ενέργεια στο χέρι του να μεταφέρει δυναμικά τη νοητική διαδικασία και την αίσθηση για τα πράγματα.
Η ζωγραφική του Αριστοτέλη Δεληγιαννίδη μοιάζει με ένα ζωγραφικό οδοιπορικό στο οποίο μεταφέρονται οι διαθέσεις του από το περπάτημα μαζί με τις σκέψεις που το συνόδευαν. Πάνω σε ζωγραφικό υπόστρωμα ποικίλων διαστάσεων αποτυπώνονται με εκφραστικές χειρονομίες αμετάφραστοι χρωματικοί σχεδιαστικοί ρυθμοί, σαν συνειρμικά αναπτύγματα, δημιουργώντας μια εικαστική περι-συλλογή, μια ζωγραφική “οχύρωση” εντέλει. Οι χρωματικές ροές, ως εικαστικά συμβάντα και ως εικόνες/πράξεις της σκέψης συμβάλλουν στη διαδικασία αναζήτησης νοήματος. Μια διαδικασία χωρικής και χρονικής εμπειρίας, σαν να ομολογείται και κάτι που είναι απόρροια μιας μύχιας εντύπωσης. Πρόκειται στην ουσία για μια κίνηση εξωστρέφειας και μεταφοράς συναισθημάτων που καλεί και προκαλεί τον θεατή σε έναν τάπητα διαδρομών με ένα μεταφορικό ιδίωμα Rythmus alter.
Ανακαλώ για τη στάση ζωής του Αριστοτέλη Δεληγιαννίδη σε σχέση με τη ζωγραφική του, αλλά και τη συνολική του θεώρηση για τη ζωή, κάτι που είχα διαβάσει στις «σκιές στο γρασίδι» της Karen Blixen, το οποίο πιστεύω πως προσεγγίζει την αντιληπτική εικόνα που έχω αποκομίσει για τον ίδιο. Θα έλεγα λοιπόν πως ο Αριστοτέλης είναι σαν ένας περιπλανώμενος «αφηγητής» που ανήκει σε μια πρωτόγονη φυλή και ο οποίος κάθεται μαζί με τίμιους, σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους του πραγματικού κόσμου που πότε - πότε καταφέρνει να δημιουργεί μια άλλη πραγματικότητα που τους συγκινεί.
Για κάποιους το περπάτημα είναι ένας περισπασμός από την εργασία. Για τον Αριστοτέλη Δεληγιαννίδη είναι προϋπόθεση του έργου του, παρόμοια με μια πραγματοποίηση καθήκοντος. Λειτουργεί σαν προπαρασκευή, ίσως ακόμη και σαν προσευχητική προετοιμασία για να ζωγραφίσει. Είναι η μόνιμη και σταθερή συντροφιά της εικαστικής του γραφής. Είναι αυτό που επικουρεί στην επιλογή των χρωμάτων και στους τρόπους ροής τους, στην κατανομή ή διάχυση του φωτός, στην επινόηση σχημάτων, στους τρόπους επικάλυψης ή ανάδειξης του κάθε ίχνους, είναι αυτό που δίνει ενέργεια στο χέρι του να μεταφέρει δυναμικά τη νοητική διαδικασία και την αίσθηση για τα πράγματα.
Η ζωγραφική του Αριστοτέλη Δεληγιαννίδη μοιάζει με ένα ζωγραφικό οδοιπορικό στο οποίο μεταφέρονται οι διαθέσεις του από το περπάτημα μαζί με τις σκέψεις που το συνόδευαν. Πάνω σε ζωγραφικό υπόστρωμα ποικίλων διαστάσεων αποτυπώνονται με εκφραστικές χειρονομίες αμετάφραστοι χρωματικοί σχεδιαστικοί ρυθμοί, σαν συνειρμικά αναπτύγματα, δημιουργώντας μια εικαστική περι-συλλογή, μια ζωγραφική “οχύρωση” εντέλει. Οι χρωματικές ροές, ως εικαστικά συμβάντα και ως εικόνες/πράξεις της σκέψης συμβάλλουν στη διαδικασία αναζήτησης νοήματος. Μια διαδικασία χωρικής και χρονικής εμπειρίας, σαν να ομολογείται και κάτι που είναι απόρροια μιας μύχιας εντύπωσης. Πρόκειται στην ουσία για μια κίνηση εξωστρέφειας και μεταφοράς συναισθημάτων που καλεί και προκαλεί τον θεατή σε έναν τάπητα διαδρομών με ένα μεταφορικό ιδίωμα Rythmus alter.
Ανακαλώ για τη στάση ζωής του Αριστοτέλη Δεληγιαννίδη σε σχέση με τη ζωγραφική του, αλλά και τη συνολική του θεώρηση για τη ζωή, κάτι που είχα διαβάσει στις «σκιές στο γρασίδι» της Karen Blixen, το οποίο πιστεύω πως προσεγγίζει την αντιληπτική εικόνα που έχω αποκομίσει για τον ίδιο. Θα έλεγα λοιπόν πως ο Αριστοτέλης είναι σαν ένας περιπλανώμενος «αφηγητής» που ανήκει σε μια πρωτόγονη φυλή και ο οποίος κάθεται μαζί με τίμιους, σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους του πραγματικού κόσμου που πότε - πότε καταφέρνει να δημιουργεί μια άλλη πραγματικότητα που τους συγκινεί.
ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ
Αγάπη για τη ζωγραφική
Αγάπη για την ομορφιά της κίνησης και του φυσικού τοπίου
Αγνά συναισθήματα μετά από διαλογισμό πάνω στην ελευθερία της κίνησης
Παραδεισένια τοπία και προορισμοί χωρίς τέλος
Απόλυτη έκφραση φιλτραρισμένη από τα ανθρώπινα κύτταρά μου
Ατελείωτες διαδρομές πνευματικές και σωματικές
Αποτυπώνοντας τη χωρογραφία της ψυχής και του νου
Όταν η φαντασία έχει καλή τάση και το πραγματικό είναι τόσο όμορφο όσο και το φανταστικό
Αριστοτέλης Δεληγιαννίδης
Τρίτη 9/4/019, Αγίου Ευψυχίου μάρτυρος
Ξεπερνώντας συναισθήματα, αγάπες, χαρές και λύπες
Με τους συναδέλφους μου στη ζωή και την τέχνη
Δεθήκαμε
Σε ένα απειροδιάστατο εσωτερικό και εξωτερικό ταξίδι
Εγώ αποτυπώνω νότες και κινήσεις
Με ηχόχρωμα τάσης ελευθερίας αετού και επαναστατικότητας στο στατικό
Αφήνοντας τη ροή του σύμπαντος να με ταξιδεύει
Αριστοτέλης Δεληγιαννίδης
Τετάρτη 10/4/2019, Αγίων Αφρικανού, Θεοδώρου, Μαξίμου και 39 μαρτύρων
Αγάπη για την ομορφιά της κίνησης και του φυσικού τοπίου
Αγνά συναισθήματα μετά από διαλογισμό πάνω στην ελευθερία της κίνησης
Παραδεισένια τοπία και προορισμοί χωρίς τέλος
Απόλυτη έκφραση φιλτραρισμένη από τα ανθρώπινα κύτταρά μου
Ατελείωτες διαδρομές πνευματικές και σωματικές
Αποτυπώνοντας τη χωρογραφία της ψυχής και του νου
Όταν η φαντασία έχει καλή τάση και το πραγματικό είναι τόσο όμορφο όσο και το φανταστικό
Αριστοτέλης Δεληγιαννίδης
Τρίτη 9/4/019, Αγίου Ευψυχίου μάρτυρος
Ξεπερνώντας συναισθήματα, αγάπες, χαρές και λύπες
Με τους συναδέλφους μου στη ζωή και την τέχνη
Δεθήκαμε
Σε ένα απειροδιάστατο εσωτερικό και εξωτερικό ταξίδι
Εγώ αποτυπώνω νότες και κινήσεις
Με ηχόχρωμα τάσης ελευθερίας αετού και επαναστατικότητας στο στατικό
Αφήνοντας τη ροή του σύμπαντος να με ταξιδεύει
Αριστοτέλης Δεληγιαννίδης
Τετάρτη 10/4/2019, Αγίων Αφρικανού, Θεοδώρου, Μαξίμου και 39 μαρτύρων
Installation Shots
Exhibition Opening
